'Het drama van... Naomi Verheul' bij RKK op Nederland 1

Naomi Verheul (26) is een vrolijke jonge vrouw uit Rotterdam. Samen met haar vriend woont ze in de Witte de Withstraat. Haar vriend heeft een aantal horecagelegenheden in Rotterdam en hij zit in het vastgoed. Ze werkt bij hem in het bedrijf. Ze hebben een goed leven samen.

De cafémoord
Op zaterdag 18 november 2005 gaan ze samen naar een verjaardag van een bevriende ondernemer die een café en eethuis heeft aan de Schiedamse singel. De vriend viert na sluitingstijd met een paar vrienden zijn 34ste verjaardag. De rolluiken zijn half gesloten als er rond 02.00 uur ineens vier zwaarbewapende mannen in de zaak staan. Een van de mannen roept meteen dat niemand levend de zaak zal verlaten als ze geen geld krijgen. Dit is het begin van twee helse uren waarin de bezoekers van het café worden vastgebonden, beroofd en voortdurend met de dood bedreigd.

Na 2,5 uur worden de gasten naar de ruimte bij de toiletten gebracht. Daar worden ze overgoten met een alcohol. Even later verschijnen er twee daders in de deuropening die hun machinegeweren leeg schieten op de aanwezige gasten. Naomi wordt door meerdere kogels geraakt en overlijdt meteen. Haar vriend raakt zwaargewond. Ook de kroegbaas en een andere bezoeker overleven het drama niet. De bardame loopt een dwarslaesie op. De daders doen nog een poging om het café in brand te steken.

Moeder Tosca
Voor de moeder van Naomi is het heel moeilijk om te praten over de dag in november 2005 maar ze vindt dat het ook wel een keer moet gebeuren, Naomi mag niet vergeten worden. En ze wil niet alleen over haar dochters dood praten maar juist ook over haar leven. ‘Ik heb altijd gezegd, je hart bestaat uit twee helften, de ene helft is voor mijn dochter, de andere helft is voor mijn zoon.’

Op het moment dat ze te horen kreeg dat haar dochter dood was, vertelt Tosca: ‘Je weet eigenlijk niet zo goed wat je moet voelen, het zijn meerdere emoties tegelijk. Je wilt het uitgillen en met je kop door de muur, aan de andere kant ben je gewoon in shock.’

Om het verdriet van het verlies van haar dochter te verwerken is Tosca wenskaarten gaan maken. ‘Eindelijk kan Naomi symbolisch het huis uit, de wereld in. Het maken geeft een zekere rust, maar ook de kracht om door te gaan. Naomi heeft me geleerd nooit bij de pakken neer te gaan zitten en altijd kracht en moed te tonen, wat er ook gebeurt.’ Moeder Tosca: ‘Ik ben net zo trots op de kaarten als op Naomi. Fysiek is ze er niet meer, maar haar mooie energie leeft voort in elke kaart.’

Hoewel de moord bijna 10 jaar geleden is worstelt Tosca nog steeds: het is moeilijk om gewoon weer door te gaan. ‘Mensen denken dat als zoiets met je gebeurt, dat je dan snel weer de draad op kan pakken. Ze hebben geen idee. Je hebt zelf geen idee. Het enige dat je weet is dat je eigenlijk hier niet wil zijn.’

Aan de daders, die levenslang vastzitten, denkt Tosca niet veel, wel aan hun moeders. ‘Het zal maar je kind zijn die zoiets heeft gedaan…’ Verbazing en onbegrip was er bij haar toen de daders tijdens de rechtszaak allemaal naar elkaar wezen en iedereen wilden laten geloven dat ze toch echt niets gedaan hadden. Tosca schreeuwde het dan ook uit: ‘Jullie hebben wel mijn kind vermoord’.

‘Allemaal gebundelde negatieve energie’, zo typeert de moeder van Naomi de daders van de schietpartij. ‘Ik word daar heel angstig van, we zijn allemaal mens, en daar zijn wij dus kennelijk allemaal toe in staat. Ik ben daar heel verdrietig en boos om geweest.’
Naomi leeft voort…

Toch probeert Tosca ondanks het enorme gemis van Naomi positief in het leven te staan. Geen haat in haar hart want dan kan je niet verder. ‘Ik probeer degene te zijn die God bedoelt heeft. Ik wil niet veranderen in iemand met haat en negativiteit. Ik wil niet dat mijn ziel hierdoor verandert.’

Voor de moeder van Naomi was het erg belangrijk om haar dochter volgens de Surinaamse rituelen te begraven, het gaf haar veel steun, ook om haar dochter zelf te kunnen opmaken. ‘Wij nemen meer tijd om afscheid te nemen, haar laten overgaan van het ene naar het andere leven’.

Tosca had een hechte band met haar dochter, ook na haar dood. Voor Tosca is de dood niet het einde. ‘De ziel gaat niet nooit dood, en in mijn beleving is Naomi nog steeds heel dichtbij. Zij geeft mij ook kracht om toch door te gaan. De verbondenheid met haar is zo groot dat zij mij leert dat ondanks het verlies mijn leven toch de moeite waard is.’

Tosca heeft het idee dat Naomi nog steeds dichtbij staat. ‘Ik weet dat Naomi niet weg is. Ze is er dan fysiek niet meer, maar haar ziel leeft nog voort.’ De manier waarop Naomi in het leven stond en de kracht die ze uitstraalde is voor haar een manier om verder te gaan.

'RKK Het drama van… Naomi Verheul', vrijdag 11 oktober om 21.30 uur bij het RKK op Nederland 1.