Martin Heylen doorkruist Vlaanderen in 'Zelfde Deur, 20 Jaar Later'

Hij belde op goed geluk aan, op zoek naar de verhalen achter de gevels. Nu, 20 jaar later, staat Martin plots voor dezelfde deuren. En weer zonder te verwittigen. En opnieuw is het schrikken, ontroerd raken, lachen of wenen. Want het leven vloog vooruit en er is sindsdien veel gebeurd.

Wat doet 20 jaar met een mens? En vooral: wat doet een mens met 20 jaar, of omgerekend meer dan 7.000 dagen? Even nieuwsgierig als toen polst Martin welke plannen zijn gerealiseerd, welke dromen vervuld of uit elkaar gespat, welke obstakels overwonnen. Geluk maar ook tegenslagen hangen boven ieders hoofd: hoe gaan mensen ermee om, hoe halen ze er (veer)kracht uit?

'20 jaar is zo voorbij'
Voor 'Man Bijt Hond' trok Martin Heylen exact 20 jaar geleden een lijn door de landkaart van Vlaanderen. In elke gemeente of stad waar die rechte lijn doorsneed, belde hij op goed geluk aan. Zo stapte hij voor zijn succesvolle rubriek 'De lijn' de meest uiteenlopende huiskamers binnen, met mooie en oprechte reportages over de verhalen achter de gevels tot gevolg. Vlaanderen ontdekte vijf jaar lang het alledaagse leven en bijzondere verhalen van zogenaamd gewone mensen, via toevallige ontmoetingen in de vijf provincies. Tegelijk werd de rubriek letterlijk een dwarsdoorsnede van het leven in Vlaanderen.

20 jaar later keert de reporter terug. Martin verbaast zich over de kwetsbaarheid van het leven maar ook over de veerkracht van die oude bekenden. Het doet ons vanzelf nadenken over wat ons de komende 20 jaar in ons leven te wachten kan staan.

Martin Heylen:

'Ik stelde gewoon de vraag: 'Is er nog iets gebeurd, sinds de vorige keer?' Het was… onthutsend. Mensen hadden een overrompelend tweede leven beleefd. Terwijl in sommige huiskamers de tijd stil heeft gestaan. Ook dàt is interessant. Want als ik nu al één ding geleerd heb bij het maken van deze reeks is het wel dat je je tijd maar best goed kunt gebruiken. Want 20 jaar is zo voorbij.'

Elke mens heeft een boeiend verhaal, leerde Martin. Extreem leven is niet nodig om voluit te leven, merkte hij op:

'Op het einde heb je misschien meer spijt van de dingen die je niet hebt durven doen, dan van de vergissingen die je durfde te maken.'

Van kleuter Michelleke tot volwassen vrouw Michelle
Martin, zelf ook een stuk ouder en een beetje wijzer, gaat kijken hoe het onder andere 'Michelleke' is vergaan, een schattige kleuter in Hoepertingen. Wanneer hij aanbelt, blijkt dat ze is uitgegroeid tot een heuse Michelle, 20 jaar later nog even zelfzeker als toen. In Sluizen had een vader een dure eed gezworen: hij zou geen druppel alcohol meer drinken nadat iemand onder invloed zijn zoon had doodgereden. Wat hij geleerd heeft over 'oud verdriet' is ontroerend en raak. Martin stelt ook vast dat twee cafébazinnen in Herentals op een mooie manier ouder werden. Bij die jonge vrouw uit Poperinge, die haar leguaan 'Doe ne keer dood' opdroeg, is het nog altijd een vrolijke dierenboel.

Tussen de levensverhalen door registreert Martin ook vrolijk de kleine, dagdagelijkse verschillen in levensstijl toen en nu. 'Want de gsm was er nog niet, de beste koffie kwam nog uit een pruttelend koffiezetapparaat en overal boden mensen me streekbier en borrels aan voor ik weer de baan op ging. Om van de kapsels en kleren nog te zwijgen.'

Bij elk bezoek werd uitdrukkelijk gevraagd om niets op Facebook of andere sociale media te verklappen. Want ook dat fenomeen was er 20 jaar geleden nog niet.

'Zelfde Deur, 20 Jaar Later', vanaf 6 september elke donderdag om 20.40 uur op Eén.